بررسی ارتباط لیپیدها،‏‏ لیپوپروتئین ها و لیپوپروتئین-آ با ابتلا به بیماری عروق کرونر

چکیده مقدمه: بیماری عروق کرونر عامل اصلی مرگ و میر در بسیاری از جوامع از جمله در ایران است. مناسب ترین راه برای مقابله با آن شناخت و تعدیل عوامل خطرساز آن است. هدف: هدف از این مطالعه تعیین و مقایسه لیپیدها، لیپوپروتئین ها و لیپوپروتئین-آ [lp(a)] در مبتلایان به بیماری عروق کرونر و افراد شاهد مراجعه کننده به مرکز تحقیقات قلب و عروق یزد بوده است. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع مقایسه ای بوده و به صورت مقطعی در سال 1383 در مرکز تحقیقات قلب یزد انجام شده است. صد نفر(37 زن و 63 مرد) دچار بیماری عروق کرونر و 92 نفر (58 زن و 34 مرد) بدون عارضه کرونر به عنوان شاهد انتخاب شدند. غلظت کلسترول تام، تری گلیسرید و کلسترول موجود در لیپوپروتئین سنگین (hdl-c) در سرم ناشتا بلافاصله پس از تهیه نمونه با روش های معمول آزمایشگاهی و lp(a) apo-a1 و apo-b100 به روش الکتروایمونواسی اندازه گیری شد. از آزمون های آماری، t–test برای مقایسه لیپیدها و آپولیپوپروتئین ها و u -test برای مقایسه lp(a) در دو گروه بکار رفت. نتایج: کلسترول تام و کلسترول موجود در لیپوپروتئین سبک (ldl-c) در بیماران ( به ترتیب 22735 mg/dl و 14740 mg/dl) بیش از افراد شاهد (به ترتیب 20854, p=0.009 و 12739, p=0.002) بود. در دو گروه بین تری گلیسرید، hdl-c و apo-a1 اختلاف معنی دار نبود ولی apo-b100 در بیماران (1.250.40 g/l) به طور معنی دار بالاتر از گروه شاهد ( 1.130.36, p=0.033 ) بود. lp(a) در گروه بیمار بالاتر از گروه شاهد بدست آمد ولی این اختلاف تنها در زن ها معنی دار بود (p=0.016 ). نتیجه گیری: کلسترول و لیپوپروتئین های غنی از کلسترول همراهی بیشتری با بیماری عروق کرونر دارند. ممکن است که این لیپید و لیپوپروتئین های ناقل آن عوامل خطرساز مؤثرتری در برخی از نواحی ایران باشند.